Categorie: Jurisprudentie
Sinds januari 2019 kunnen burgemeesters woningen en andere panden sluiten wanneer daarin voorwerpen of stoffen worden aangetroffen die bestemd zijn voor de productie van drugs. Inmiddels zijn de eerste uitspraken verschenen over deze verruimde sluitingsbevoegdheid van artikel 13b van de Opiumwet. Wat kunnen we daaruit opmaken voor de praktijk? (meer…)
De uitspraak van het Hof van Justitie van 30 januari 2018 in de zaak Appingedam en recente uitspraken van de Afdeling hebben onderstreept dat ook ruimtelijke voorschriften die economische activiteiten reguleren in overeenstemming moeten zijn met de regels van het vrij verkeer, meer specifiek de vrijheid van vestiging en de Europese Dienstenrichtlijn 2006/123/EG. Uit de jurisprudentie die het afgelopen jaar is verschenen, kan inmiddels een duidelijke lijn worden gedestilleerd over de manier waarop de toets aan de Dienstenrichtlijn kan worden ingebed in de nationale omgevingsrechtelijke kaders. In dit blog analyseren wij, aan de hand van deze rechtspraak, de Europese kaders voor het omgevingsrecht. Daarnaast gaan wij in op de praktische consequenties voor decentrale overheden.
Kort gezegd blijkt uit de rechtspraak dat het reguleren van economische activiteiten door middel van ruimtelijke voorschriften nog altijd goed mogelijk is, zolang dit maar goed wordt onderbouwd. (meer…)
De hervorming van de zorg is geregeld in vier wetten: de Wmo 2015, Jeugdwet, Zorgverzekeringswet en Wet langdurige zorg. Hoe wordt bepaald welke ondersteuning of zorg onder welke wet valt? In principe bepaalt de aard van de hulpvraag welke wet van toepassing is. De Wmo 2015 en de Jeugdwet zijn van toepassing als sprake is van behoefte aan ondersteuning bij het wegnemen van beperkingen in de zelfredzaamheid en participatie of opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen. De Zorgverzekeringswet ziet op geneeskundige zorg. Soms is sprake van een hulpvraag die zowel ziet op ondersteuning als op geneeskundige zorg. In die gevallen kan discussie ontstaan over de afbakening van de verschillende wetten. Een dergelijke discussie bestaat ook over het vergoeden van de kosten voor een PTSS-, epilepsie- of autismehulphond. (meer…)
Een inwoonster van Amsterdam heeft een geslaagd beroep gedaan op het vertrouwensbeginsel. Diverse toezeggingen van gemeenteambtenaren hebben het gerechtvaardigd vertrouwen gewekt dat in haar geval niet tot handhaving over zou worden gegaan. Dit volgt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State over het vertrouwensbeginsel in het omgevingsrecht van 29 mei 2019. De Afdeling beschrijft – in navolging van de conclusie van staatsraad advocaat-generaal Wattel – welke drie stappen worden doorlopen bij de beoordeling van een beroep op het vertrouwensbeginsel en past deze stappen in de voorliggende zaak toe. (meer…)
Als sprake is van een per boekjaar verstrekte subsidie en titel 4.2.8 Awb daarop van toepassing is verklaard, vloeit de verplichting van een subsidieontvanger tot betaling van een vergoeding aan de subsidieverstrekker in verband met een opgebouwde egalisatiereserve rechtstreeks voort uit artikel 4:72 lid 5 Awb. Een afzonderlijk wettelijk voorschrift als bedoeld in artikel 4:41 lid 1 Awb is dan niet vereist. Dat is de kern van de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 8 mei 2019 in een geschil tussen Stichting Zorgbelang Gelderland en het college van gedeputeerde staten van de provincie Gelderland. Met dit oordeel geeft de Afdeling antwoord op de vraag of bij – onder meer de – beëindiging van de subsidierelatie (en voorts in de in artikel 4:41 lid 2 onder c en e Awb genoemde gevallen) een op een wettelijk voorschrift gebaseerde vergoedingsplicht bestaat bij toepassing van een egalisatiereserve. Voordat de casus en (de betekenis van) het oordeel van de Afdeling aan bod komen, bespreken wij eerst kort wat een egalisatiereserve is. (meer…)
Een gedoogbesluit is geen besluit in de zin van de Awb en dit geldt ook voor de weigering of intrekking ervan. Tot dit oordeel kwam de grote kamer van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State in haar uitspraak van 24 april 2019. Gedoogbeslissingen kunnen vanaf de datum van de uitspraak niet meer worden aangevochten bij de bestuursrechter. In zijn conclusie van 16 januari 2019 opperde staatsraad advocaat-generaal mr. R.J.G.M. Widdershoven om gedoogbeslissingen met het oog op rechtsbescherming voor derde-belanghebbenden met een besluit gelijk te stellen en voor de rechtsbescherming van de overtreder aan te sluiten bij de rechtspraak over bestuurlijke rechtsoordelen. De Afdeling bestuursrechtspraak kiest er echter voor om alle gedoogbeslissingen niet met een besluit in de zin van de Awb gelijk te stellen. (meer…)