door: Jean-Paul Heinrich en Anna van Gijssel | 21 januari 2019
Op de constatering van een overtreding kunnen bestuursorganen op verschillende manieren reageren. Vanwege de beginselplicht tot handhaving ligt een handhavingsbesluit het meest voor de hand. Niet zelden volstaan bestuursorganen met een waarschuwing aan de overtreder of gedogen zij de overtreding.
Waarschuwingen (voor zover zij niet op een wettelijke grondslag zijn gebaseerd) en schriftelijke gedoogbeslissingen worden in de rechtspraak in de regel niet gezien als besluiten in de zin van de Awb: het daarvoor vereiste rechtsgevolg ontbreekt.
Op verzoek van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, boog staatsraad advocaat-generaal mr. R.J.G.M. Widdershoven zich over de vraag of – mede gelet op de belangen van de overtreder (de gedoogde) en eventuele derde-belanghebbenden – een gedoogbeslissing een besluit is in de zin van de Awb, welke rechtsbescherming er tegen een gedoogbeslissing openstaat en – vooral – hoe dat dogmatisch te rechtvaardigen is. (meer…)
door: Jean-Paul Heinrich, Meryem Eddini en Jasper Kennis | 14 januari 2019
In een recente uitspraak van 21 november 2018 heeft de Afdeling haar eerdere rechtspraak met betrekking tot de zienswijzeplicht bij het voornemen tot invordering verfijnd.
Op 12 september 2018 deed de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State een voor de bestuursrechtelijke handhavingspraktijk belangrijke uitspraak. Kort gezegd oordeelde de Afdeling dat bestuursorganen verplicht zijn gelegenheid te bieden om een zienswijze op het voornemen te geven voorafgaand aan het nemen van een invorderingsbesluit. Een verzuim op dat punt leidde in de 12 september 2018 gewezen uitspraak tot vernietiging van het invorderingsbesluit vanwege een zorgvuldigheidsgebrek. De nieuwe uitspraak van 21 november 2018 werpt een ander licht op de verweermogelijkheden voor een bestuursorgaan in een beroepsprocedure tegen een invorderingsbesluit. (meer…)
door: Esther Schaake | 11 december 2018
De Centrale Raad van Beroep (CRvB) heeft op 10 december 2018 vier belangrijke uitspraken gedaan die betrekking hebben op normtijden voor huishoudelijke ondersteuning onder de Wmo 2015. Volgens de CRvB is het onderzoek dat KPMG Plexus en Bureau HHM (KPMG) in opdracht van de gemeente Utrecht hebben uitgevoerd deugdelijk. Het onderzoek voldoet volgens de CRvB aan de eisen die daaraan in de rechtspraak zijn gesteld. De resultaten van dit onderzoek kunnen door gemeenten met andere beleidsuitgangspunten evenwel niet één op één worden overgenomen. (meer…)
door: Esther Schaake en Jean-Paul Heinrich | 14 november 2018
Kan een aanbieder van zorg opkomen tegen het besluit van een gemeentebestuur waarin een cliënt van die aanbieder verboden is om zijn persoonsgebonden budget te besteden bij de aanbieder?
Kan een verzekeringsmaatschappij – die garant staat voor betaling van een arbeidsongeschiktheidsuitkering – opkomen tegen een besluit waarbij aan iemand een arbeidsongeschiktheidsuitkering is toegekend, als deze uitkering op de verzekeraar als garantsteller wordt verhaald?
Aanbieder en verzekeraar zijn niet de geadresseerden van de besluiten en zijn als zodanig niet rechtstreeks (maar via een overeenkomst) in hun belang getroffen. Kunnen zij dan niet bij de bestuursrechter terecht, omdat zij slechts een afgeleid belang hebben? De raadsheer advocaat-generaal Widdershoven vindt dat deze derden toch bij de bestuursrechter terecht moeten kunnen. (meer…)
door: Tim Gillhaus | 9 oktober 2018
Het professionele seksuele leven van een sekswerker is een bijzonder persoonsgegeven dat niet zonder een wettelijke doorbrekingsgrond mag worden verwerkt. Tot dit oordeel komt de Afdeling in haar uitspraak van 29 augustus 2018.
Wat is dat eigenlijk een ‘bijzonder persoonsgegeven’? Waarom kwalificeert het zijn van sekswerker als een bijzonder persoonsgegeven? En welke gevolgen heeft deze uitspraak voor het toezicht op de prostitutiebranche? Ik licht het toe in mijn blog. (meer…)
door: Jean-Paul Heinrich | 18 september 2018
De Afdeling bestuursrechtspraak heeft op 12 september 2018 een voor de handhavingspraktijk belangrijke uitspraak gedaan, die ziet op de zorgvuldigheid waarmee besluiten tot invordering van verbeurde dwangsommen moeten worden voorbereid. Bestuursorganen die willen overgaan tot invordering, moeten vooraf een zienswijze aan de overtreder vragen. Doel daarvan is dat de overtreder in de gelegenheid is om bijzondere omstandigheden aan te voeren die zouden kunnen maken dat (geheel of gedeeltelijk) van invordering moet worden afgezien. (meer…)
